Je suis

Soms heb ik even tijd nodig voor mezelf, om de gedachten en gevoelens die me bezig houden een plek te kunnen geven of los te laten. Zo ook van de week. Ik merkte dat ik me door de dagen heen telkens meer in mijzelf terug trok. Dat de prikkels van buiten harder binnen kwamen en dat ik muren om me heen ging opbouwen, als een eerste line of defence. Om die muren af te breken moest ik er dus even uit, er op uit. Even alleen samen met mijn trouwe ros op dikke banden de onverharde wegen van de Veluwe opzoeken

Terwijl ik onderweg was merkte ik dat ik alleen maar de eerste rij bomen zag. Mijn hoofd zat in mijn lichaam en ik zat nog gevangen in een cocon. Het liep alles behalve soepel en de focus was nog te weinig op ontspannen en genieten. Vergat ik om echt om me heen te kijken. Totdat een roep van een buizerd me weer wakker schudt. Ik het licht van de zon, die al een stuk lager staat, door de bomen heen zie vallen en lange schaduwen maakt. Ook van de bomen achter de eerste rij. Op dat moment besef ik dat het nummer “Je draagt het niet alleen” door mijn hoofd aan het galmen is. Geschreven door woorden kunstenaar Matthijn Buwalda, die in het klein woorden weet te verbinden tot gevoelige snaren. De woorden vervagen en ik blijf met alleen de melodie achter. Dan komen er andere woorden terug en zing ik, “Je bent… niet…. alleen, alleen”. 

Niet alleen zijn en toch ben ik daar in mijn eentje in het bos, op de dieren in de schaduwen en een andere verdwaalde fietser na. Toch voelt het anders, ik ben niet alleen. Nooit niet alleen. Ik kan me alleen voelen, maar dat betekend niet dat ik het ben. Terwijl de zin door blijft galmen, gaat deze verder in de woorden. Je bent… je mag er zijn, je doet er toe, je bestaat, je leeft, je fiets, je rent, je bent… ik ben. Niet, het tegenovergestelde van wel. Je bent niet dat wat je soms over jezelf denkt, wat ik van mezelf denk. Je bent niet alleen, alleen. 

Ik adem diep in, ruik de geuren van het bos, wat haar zomerkleur heeft verloren en nu langzaam getooid gaat in herfstig bruin, rood en geel. Probeer in me op te nemen wat ik allemaal zie en wat niet. Laat los wat me bezighoudt, voel me even helemaal vrij en draag de kleine woorden met me mee, ik ben niet alleen.