Eeuwig zoekend

Zoekend naar de juiste cadans op de fiets, zoekend naar het juiste ritme met hardlopen. Geen dag is hetzelfde, iedere keer is de cadans het ritme anders. Het lijkt wel een eeuwige zoektocht. De ene keer is de cadans soepel en snel de andere keer gestaag en zwaar. Dan is het ritme met krachtige passen dan lijkt het het meer een ganzenpasje. 

In het leven is het niets anders. Zoekend naar een plek van rust, dan weer naar een plek van blijdschap, verbondenheid en energie. Eeuwig lijk ik wel zoekend naar aansluiting, naar vriendschap, naar een plek waar ik mijzelf kan en mag zijn. Eeuwig lijkt de twijfel en on zekerheid haar weg naar boven te vinden om een onrust op te wekken die weer resulteert in een zoeken naar… 

Ik kan van die dagen hebben dat ik maar blijf schakelen en in geen versnelling de cadans kan vinden. Dat ik net aan het lopen ben en denk ik kan beter omkeren want het wordt toch niks. Toch ga ik door, blijf ik zoeken, probeer ik het van me af te zetten. Mijn focus te verleggen in de hoop dat er een einde aan het zoeken komt.

Ik heb ontdekt dat het geloof bij mij ook zoeken is, een eeuwig zoeken. God lijkt soms zo dichtbij en toch ook zover weg. Dan zie ik Hem in de natuur in de seizoenen die met de tijd voortbeweegt. Maar dan mis ik het van binnen. Dan weer voel ik de warmte en lijkt God zo ver weg te zijn als ik om mee heen kijk en de puinhopen van het leven zie. Dan zijn het weer mijn woorden en gedachten die vol zijn en komt toch de afleiding die onrust komt stoken en het resultaat is een zoektocht naar…

Eeuwig zoekend. De gedachten maken sprongen te groot, te chaotisch. Als ik zo blijf forceren en zonder pardoes blijf schakelen, ook als ik vol op de trappers sta. De ketting te veel belastend, gespannen een grote kans dat ie breekt. De cadans niet gevonden. Dan rijdt de rest bij me weg, dan rijd ik er weer vol voorbij. Dan ben ik weer even aangesloten, dan fiets ik weer rond alleen. Het leven, een zoektocht, ik heb het nog niet gevonden. 

Nee, gevonden heb ik het niet. Dat wat ik zoek, niet van buiten maar van binnen. Toch kokt er diep van binnen, fluistert, een warme stem die tegen me zegt, David het is goed…. 

Het is goed, met je eeuwig durende zoektocht.