Beter worden
Vandaag was ik heerlijk over de Utrechtse Heuvelrug aan het trailen. Het gaf me een goed gevoel om weer bijna 20 kilometer te rennen over de hevels en door de bossen. Vorig jaar had ik rond deze tijd net twee keer een zweepslag in mijn hamstring gehad en stond ik letterlijk even stil. Ik was bezig met intervallen om nog weer beter te worden, terwijl het gewoon al heel goed en lekker ging. Ik merkte dat ik volledig gefocust was om nog weer betere tijden neer te zetten. Alleen was het uiteindelijke resultaat dat ik afgelopen jaar minder vaak en minder ver heb kunnen rennen. Ook met fietsen kon ik in het begin niet meer vol een heuveltje aanvallen, in plaats van beter werd het temporiseren.
Natuurlijk, ik ben de laatste die zal zeggen dat het niet heerlijk is om me telkens beter en sterker te voelen. Toch heb ik voor mijzelf de switch gemaakt dat beter worden niet het doel moet zijn waarom ik sport. Dat ik het als een welkom resultaat moet zien, een bijvangst van de inspanningen. Als het niet beter wordt, dan is het voor mij ook wat het is en heb ik er vrede mee. Het najagen van mooie herinneringen en avontuur staat voor mij nu centraal.
Ook denk ik dat ik de afgelopen jaren deze switch in het werk heb gemaakt. Het najagen van lange termijn doelstellingen heb ik al eerder naast me neergelegd. Waar ik over vijf jaar sta, hopelijk op net zo’n mooie plek als nu. Toch ben ik vaak in veel dingen nog onzeker en zoek en zocht ik bevestiging door nog meer kennis en verdieping op te zoeken. Ook daarin merk ik een shift, een verandering in mijn houding. Om telkens meer het beter worden als een resultaat en niet als een doel te zien. Dit door gewoon rustig door te gaan en veel meer in het moment te zijn, zodat ik ook de ruimte heb omdat wat op mijn pad komt te omarmen.
Het klinkt misschien niet zo ambitieus, ik denk dat deels klopt. Waarom? Omdat ambities de reden kunnen zijn dat ik wordt afgeleid van dat waar ik, in het nu, mee bezig ben. Aan de andere kant denk ik ook dat het een gezonde ambitie is om wat ik nu doe, gewoon goed te doen. Gewoon, omdat het zo fijn is, omdat het rust geeft. Als ik wat ik nu doe goed doe, is het resultaat automatisch dat ik er beter in wordt. Ik moet denken aan een gesprek met een goede vriend afgelopen week, die door zijn leidinggevende werd uitgedaagd doelstellingen te formuleren, ik vond zijn antwoord simpel toch doeltreffend: “ik doe mijn werk goed, ik ben altijd op tijd, ben nooit ziek, welke doelen moet ik dan nog meer nastreven?”
Mijn doelstelling voor dit jaar? Is zeker niet beter worden. Het najagen van dat laat ik graag aan anderen over. Zelf wil ik meer en meer gewoon genieten van waar ik mee bezig ben en van dat wat ik heb gekregen. Dankbaar zijn en genieten van de avonturen, van het leven.