(On)Breekbaar

Toen ik nadacht over het schrijven van deze blog waren er twee woorden (on)breekbaar en (on)stopbaar die aan het vechten waren voor de titel. Beide hebben iets onoverwinnelijks in zich als je de leestekens weghaalt. Als ik in de flow zit en de power vanuit mijn rug de benen bereiken, na iedere bocht op de pedalen kan staan en de banden zelf de beste lijn vinden, dan komt er een euforisch gevoel van onoverwinnelijkheid en dan ben ik niet meer te stoppen.

Toch gaat het soms net wat anders. Maakt er iemand een rem fout, komt dwars voor mij stil te staan en voor ik het weet lig ik op de grond naast mijn fiets. Gebroken kom ik overeind, de euforie is als sneeuw voor de zon gesmolten en wat rest is een hoop frustratie. De impact van de val resulteert in een lichaam wat in herstelmodus moet. De grens tussen onoverwinnelijkheid en gebrokenheid liggen dicht bij elkaar, in een fractie van een seconde kan de wereld er anders uitzien.

In diezelfde fractie veranderd er eigenlijk niets in de wereld, alleen mijn blik erop. Gelukkig heb ik niets gebroken, wel wat gekneusd, maar ben ik vooral mentaal even geknakt. Ik zet de shifters weer recht en zwaai mijn been over mijn zadel. Laat de groep even gaan, zodat ik mijn eigen lijnen weer kan rijden. Langzaam kom ik weer in mijn ritme, de pijn verdwijnt naar de achtergrond en ik kijk weer om me heen. Weet dat ik dankbaar mag zijn en niet moet vergeten te genieten, want het leven is breekbaar en zal een keer stoppen.

Eigenlijk zijn veel woorden met “on” ervoor iets tijdelijks. Woorden voor een mentale toestand waar ik mezelf in bevindt om de wereld aan te kunnen. Toch leert de geschiedenis mij beter. Er is niets in de wereld onverwoestbaar, onbreekbaar, onstopbaar, onoverwinnelijk… alles is tijdelijk, gevangen in een moment en soms wat langer. 

Terwijl ik verder fiets en weer in de groep zit, zie ik mannen zichzelf voortrekken aan hun stuur. Blik op oneindig, niet meer achterom kijkend, hopend de mannen voor zich in het zicht te houden. Laat ik ze aan me voorbij gaan om te wachten. Te stoppen om weer door te gaan in een ander tempo, van een maat die fysiek gebroken is en wel wat mentale steun kan gebruiken. De onoverwinnelijkheid fietst ergens voor ons uit, de kameraadschap tussen ons in.