De wind van verandering

Een paar weken terug was ik op een vroege zaterdagochtend samen met een maatje aan het gravellen bij Eindhoven. Het weer was wisselvallig en toen we weg reden richting het oosten, naar het dak van Brabant, kwam de wind nog vol uit het zuiden. Nadat we over het dak waren heen gereden, een afvalberg met mooi uitzicht over de regio Eindhoven, bogen we af richting het zuiden. De wind was ondertussen al aan het draaien naar het westen. Uiteindelijk hebben we het hele rondje de wind van de kant of tegen gehad. Het was een verandering van de wind, totdat deze besloot vol uit het westen te blijven blazen.

In het weer en atmosfeer zorgt de wind vaak voor verandering of is de wind het gevolg van verandering. Waar de wind wordt voortgeduwd van een hoge naar een lagedrukgebied, stuwt het wolken voor zich uit of surfen de wolken mee op de golven van de wind. Het zorgt ervoor dat regen kan voelen als zware slagregen in plaats van een zachte miezer. Het kan de warmte aangenamer maken door met een verkoelende bries te blazen. Als de wind veranderd dan is dat vaak merkbaar doordat het zorgt voor een verandering in de lucht, de atmosfeer, die we voelen of zien.

Soms ben ik aan het spelen met woorden en zinnen. Wat ik ook vaak doe, is in een zin de woorden omdraaien. De betekenis wordt regelmatig niet een klein beetje anders, het lijkt dan net alsof er een deur opengezet wordt naar een hele nieuwe denkwereld. Een nieuwe dimensie die ruimte geeft aan nieuwe inzichten en waar nieuwe gedachten als golven, voortgedreven door de wind, aan de kust over elkaar heen vallen. Om zich vervolgens allemaal op een andere manier terugtrekken van daar waar ze vandaan kwamen. “Verandering van de wind” veranderd dan in “de wind van verandering”.

Een van die gedachten die meteen opkomt is van die bewuste zaterdag. Waarin een tegenstelling zat in de zin die ik er aan toevoegde. Er kan verandering van wind zijn, zonder dat er verandering van wind is. Toen we aan het vechten waren tegen de wind over de Strabrechtse Heide, was de wind vol tegen. Doordat alles nat was en de ondergrond zanderig was het ook niet erg aangenaam om vlak in elkaars wiel te zitten, waardoor de wind continu voelbaar aanwezig was. Even later doken we de bossen in, de wind nog steeds vol tegen, maar door de veranderde omstandigheden was de wind geen speler in het spel meer.

Door het fietsen word ik er iedere keer weer aan herinnerd dat ik de wind niet kan veranderen. De wind waait van waar die wilt. Het enige wat ik zelf kan doen is daar waar het kan de omstandigheden aanpassen. Lekker het bos induiken. Het wiel van een andere fietser opzoeken. De route aanpassen. Of gewoon de wind, de wind te laten en te genieten van een heerlijk rustmoment.

Verandering van wind is een wind van verandering. Waar het lang niet altijd de wind zelf is die voor verandering zorgt maar des te meer mijn reactie op de wind. Soms is het ook gewoon heerlijk om door te ploeteren tegen de wind, uiteindelijk moet ik toch een keer omkeren en dan waait hopelijk nog steeds uit dezelfde hoek. Het is daarnaast ook goed om vast te houden aan het plan, tegen beter weten in, op de fiets te stappen en gewoon maar te gaan.