Geduldig wachten

Tijdens een training van de week was er een korte intermezzo van een harpenist. Hij vertelde kort zijn eigen verhaal en speelde twee mooie stukken op zijn harp weg. Het spel en een paar zinnen raakte me. Kort samengevat: Have patience in what is inside of you and waiting to come out.

Ik ben nu aan het ontdekken wat er in mij zit met hardlopen. Ja echt waar, ik heb een extra paar sportschoenen gekocht, alleen zonder kliksysteem eronder. Ondertussen heb ik al veel de opmerking gekregen, waarom hardlopen? Jij bent een fietser. Dat laatste klopt nog steeds, toch merkte ik dat ik mijn lichaam op een nieuwe manier wil prikkelen. Dat ik wil ontdekken of het sterk genoeg is om te rennen. De kunst is nu alleen om het rustig aan te pakken, geduld te hebben. De spieren de tijd te geven om de nieuwe impulsen op te vangen.

Rustig aan doen en geduldig wachten omdat wat zich binnen in mij aan het ontplooien is, ruimte te geven om eens te gaan bloeien, te schijnen, vind ik niet makkelijk. Ik wil vaak gaan, snel gaan. Dat ontplooien is een proces, een proces waar aangetrokken wordt. Wat niet gevoed moet worden met ego en waardering van anderen. Ik denk als het te vroeg eruit komt dan wordt het afhankelijk van de waardering van anderen en is het nog niet vanmijzelf. 

Ook met het hardlopen merk ik dat ik het niet moet willen doen om mijn ego te voeden. De echte voldoening zit het in mijzelf ontplooien, ontwikkelen, (her)ontdekken waar mijn grenzen liggen. Wat nog mooier is dat ik het al samen kan doen met vrienden. Waardoor ik ook nog eens de tijd heb om te investeren in relaties die van waarde zijn voor mij.

Voor mijzelf is geduldig wachten een proces van loslaten. Dat ik mijzelf de tijd mag geven en dat het op Zijn tijd vanzelf (eruit) zal komen. Ondertussen lekker de schoenen aantrekken, gaan en genieten.