Geworteld
Als de regen zo uit de lucht komt vallen dan ben ik alweer bijna de droogtes van de afgelopen twee zomers vergeten. Van de week was ik buurt van Helmond op mijn gravelracer en daar was ondanks de vele regen de droogte nog steeds zichtbaar. De sloten en natuurlijke waterbekkens waar vroeger in gezwommen werd stonden volledig droog. Herstellen van een periode van droogte is een lang proces.
Ook was het de week van de stikstof problemen. Mijn zoon had voor begrijpend lezen een tekst over het effect van stikstof op de heide. De heide groeit in kwetsbaar gebied en op arme grond. Stikstof is voeding voor planten en het heeft twee effecten volgens de bioloog in het stukje voor de heide. Het eerste effect is dat grassen en onkruid op de arme grond door de stikstof genoeg voeding hebben en de heide wegdrukken. Het tweede effect is dat doordat de heide door de stikstof meer voeding heeft, minder wortels aanmaakt en dus minder sterk is voor tijden van droogte. Dit tweede effect raakte me. Het is denk ik een mooie metafoor voor het leven. Het is ook tegendraads en zo logisch als maar kan.
Zelf ken ik ook tijden van droogte in mijn leven. Tijden waar geestelijke voeding schaars is. Waar het beuken tegen de wind in is. Waar de ene lage drukgebied de ander opvolgt. De regen de enige regelmaat is in het leven, regen die continu door valt in mijn hart. Waar de automaat blijft hangen in de overlevingsstand. Waar de lach is verdwenen en de tranen zijn opgedroogd.
Van de zomer is tijdens een zomerstorm een boom op de schuur van onze stacaravan gevallen. De wortels hielden de kracht van de storm niet. Ze knapten dicht bij de boom en deze viel met wortel en al om. De droogte eiste de tol voor de boom. Misschien waren de wortels wel verg genoeg maar door de droogte, door de verzanding van de grond konden ze de kracht niet meer dragen.
Net als de heide gaat leven niet vanuit zijn wortels en de voeding makkelijk tot zich laat nemen, leert mij dat ik altijd naar voeding moet zoeken vanuit mijn wortels. Om te groeien in onafhankelijke afhankelijkheid van mijn eigen wortels. Dat ik dankbaar en vol vertrouwen in mijzelf kan zijn daar de voeding die naar mij toekomt via mijn wortels. Want de grond waar ik mij in wortel is minstens zo belangrijk als de kracht van mijn wortels.
De lessen van de natuur zijn zo duidelijk voor mijzelf. In tijden dat het voor de wind gaat, wil ik blijven werken aan mijn wortels. Dan wil ik niet alleen bloeien van buiten, maar ontplooien en mijzelf sterken van binnen. Zodat als een tijd van droogte weer aanbreekt ik mag weten waar ik op kan terugvallen en dan ook mag bloeien en de omgeving mag kleuren, net als de heide deze nazomer weer mooi paars kleurde.