In the cloud

Op weg naar een cursus werd vroeg in de ochtend de eerste fijne tekenen van de zon zichtbaar. De wolken die met een fijn penceel verspreid waren over de blauwe hemel, kleurden licht roze. Ik zat even met mijn hoofd in de wolken. Regelmatig zit ik ook op een andere manier in the cloud. The cloud van mijn hoofd waar een backup is van al mijn gedachtes, herinneringen en plannen. 

Pas geleden heb ik een blog geschreven over wie zie ik, als ik in een spiegel kijk? Als ik kijk zie ik mijn ogen heen en weer flitsen. Waarbij iedere flits een gedachte is die door mijn hoofd heen gaat. Veel van die gedachtes zijn begonnen als kleine woorden. Die als zaadjes verspreid zijn in mijn cloud en waarvan sommige langzaam of sneller zijn gegroeid tot grote woorden. Woorden die gedachtes vormen positief en negatief. Die gegroeid zijn doordat ik ze aandacht heb gegeven andere door herhalende woorden uit mijn omgeving. Sommige meer ruimte innemend in mijn cloud dan dat ik zou willen.

Gedachtes die een waas kunnen vormen, een waas die met een aantal keer knipperen met mijn ogen niet zomaar verdwenen is. De vraag aan mijzelf is dan ook welke gedachtes ik ruimte geef en welke voeding ik ze geef. Wat al helpt is om ze weg te schrijven op papier, zodat ik ze kan vastleggen of kan verscheuren. Zodat er rust komt in mijn koppie en mijn ogen de juiste focus terug vinden. Dat het troebele zicht, de waas voor mijn ogen opklaart en ik volop kan genieten van de roze wolken die de schilder deze ochtend weer schitterend op het hemelse doek heeft gepresenteerd.