GRAVEL DU FRANCE ETAPPE 3 – Mont Serein

Als ik moet denken aan een woord wat als eerste binnenschiet bij deze etappe is het dankbaarheid. Toen we vetrokken zagen we Mont Ventoux al in de wolken liggen. De weerapps gaven aan tegen vijf uur kans op onweer, voldoende tijd om de Mont Ventoux te beklimmen en weer veilig af te dalen. Helaas zaten de weerapps er dit keer naast. Na een mooi begin over een gaaf gravel pad de Mont Ventoux op, begon het te hagelen toen we het stuk asfvalt opreden richting Mont Serein. De plotselinge weersomslag leidde ertoe dat de wegen binnen een paar minuten in een ijsbaan waren veranderd. Toen we aan het schuilen waren in een auto, kwam er een werkbus voorbij. Na op mijn beste frans te vragen of we mee mochten naar beneden, konden we de fietsen inladen en waren we een half uur later veilig beneden.

Dankbaar dus, dankbaar voor de gastvrijheid van de medeweggebruikers. Dankbaar dat we veilig beneden zijn. Maar daarvoor ook dankbaar dat ik echt heerlijk aan het klimmen was. Na gisteren zag ik er toch een beetje tegenop. Een tweede opeenvolgende nacht niet super slapen, hielp ook niet echt mee. Waar ik gisteren ook last had van een stukje hoogtevrees en terug moest denken aan de beklimming van de Mont-Blanc om mezelf moed in te praten, waren nu de woorden van de gids weer in mijn hoofd, stap voor stap David. Pedaalslag na pedaalslag, de cadans hoog, de hartslag rond de 160-170 en gewoon genieten.

Gisteren had ik het er ook nog over en vanochtend stond het nummer “all things are possible” aan. Als bemoediging. Tijdens het fietsen moest ik ook hier aan denken en in het eerste stukje dalen, vol in de regen en hagel was ik het heerlijk voluit aan het zingen. De adrenaline aanjagen en ik moet zeggen, al kwam mijn adem als stoomwolken door de kou naar buiten, ik had het niet koud. Het zelfvertrouwen was, het genieten was er, ondanks of misschien wel dankzij de omstandigheden en nu is er de dankbaarheid. Plan niet geslaagd voor vandaag, maar het hogere plan meer dan zeker geslaagd.

Al zit alles even tegen, is het plan niet meer haalbaar, dan is er zoveel nog over om dankbaar voor te zijn. Ik zeg dit vooral tegen mijzelf. Om me meer dan ooit te beseffen dat “te” niet goed is behalve tevreden. Tevreden met wat er wel is. Voor mij is tevreden dan ook een synoniem voor dankbaarheid. Alleen heeft dankbaarheid een nog diepere laag. Waar ik van de week besefte dat ik meer dan tevreden moet zijn, met waar ik in het leven sta. Merk ik dat ik vandaag mogen inzien dat ik dankbaar ben waar ik nu in het leven sta en meer dan dat dankbaar met wie ik in het leven sta.

Morgenochtend vroeg poging twee om de Mont Ventoux te beklimmen en ik weet zeker dat ik daar zeer dankbaar voor zal zijn.