Gravel du France etappe 2 – Bourgondië
Vandaag was de natuurkundige wet, als het steil omhoog gaat, gaat het ook steil naar beneden. Het mooie van steil omhoog gaan is dat de afstand van klimmen korter, het nadeel is dat het pijn doet. In de auto op weg naar het startpunt gaf ik aan vandaag de klimmen iets rustiger te willen doen, alleen als het zo steil is dan is er maar een stand en dat is boven komen.
Een ander onderwerp wat we bespraken in de auto is genieten van het leven. Ik merk bij mezelf dat ik soms moeilijk in het moment kan zijn. Dat mijn gedachten afdwalen en dat ik vergeet om me heen te kijken. Meteen goed om een rit te hebben om het in de praktijk uit te testen. Alleen was deze rit niet heel handig om tijdens het fietsen naar iets anders dan de weg voor me te kijken. De afdalingen lagen er pittig bij, het was letterlijk stuiteren met het hele lichaam. Fully focus was belangrijk om nog überhaupt te kunnen genieten.
Toch bleef me de gedachte bij, hoe kan ik meer bewust genieten. Toen ik een aantal jaren geleden de Alpe d’Huzes had gefietst had iemand van het groepje de woorden opgeschreven met de strekking dat ik zo serieus aan het dalen was, helemaal vast in mijn eigen hoofd. Toen vond ik het lastige feedback, nu begrijp ik het, alleen zit ik nog steeds af en toe vast. Vast aan woorden, verwachtingen, opmerkingen, verlangens, meningen uitgesproken of niet…
Klimmen is voor mij een contradictie. Ik vind het machtig mooi om te doen en aan de andere kant als ik het doe vraag ik mij vaak af waarom ik het doe. Het is pijn lijden en genieten tegelijk. Plus het vraagt om een dosis doorzettingsvermogen en dat laatste moet ik soms echt oproepen bij mezelf met klimmen. Als ik doortrap weet ik echt wel dat ik bovenkom, maar het gaat dan zo tergend langzaam voorruit. Als de opvolgende afdaling dan lekker loopt, ben ik bij de volgende klim klaar voor een nieuwe confrontatie, maar vandaag waren de afdalingen niet soepel, maar was het werken en super inspannend.
Ik moet hier zelf om glimlachen. Als het in het leven langzaam gaat, dan werkt dat ook niet echt voor me. Ik weet aan de andere kant als het snel gaat ik ook kan vergeten te genieten. De juiste balans, deze laat zich lastig vinden. Wat ik wel weet na vandaag is dat hoe somber de weersvoorspelling ook kunnen waren, we de tocht heerlijk hebben kunnen fietsen met een zonnetje. Dat was echt extra genieten. Misschien is dat wel het geheim van genieten, kijken wat er wel is.