In het nu
Mijn hoofd naar beneden
Velosoof
Zie ik een weerspiegeling van mezelf
Op het rode glimmende asfalt
Nat van de regen
Die met oneindige hoeveelheid valt
Golvend door de lucht
Meegenomen door de krachtige wind
Waar ben ik mee bezig
Trappend tegen beter weten in
Thuis komen is mijn doel
Het weer buiten komt binnen
Doorweekt en verkleumd
Ik staar naar mijn spiegelbeeld
Die zich voortsnelt over de weg
Dat ik dit mag voelen
Een voorrecht
Vrijdagochtend was ik aan het twijfelen of ik wel op de fiets naar kantoor zou gaan. De weersvoorspellingen voor de middag waren niet echt gunstig. Alleen de zon was eindelijk een beetje aan het schijnen en ik had de keuze om er nu van te genieten en later voor later te laten. Ik heb het geweten in de middag, met windkrachtje 6 en de hemelsluizen volop open kwam ik een klein uurtje later doorweekt thuis. Ik nam het weer van buiten mee naar binnen, ik kon ook niet anders, ik was namelijk doorweekt en verkleumd tot op het bot.
Leven in het nu. Ik probeer het telkens meer. Ik ben een scenario denker, een planner. Ik probeer de puzzelstukjes continu op zijn of haar plek te leggen. Ik hou de meters bij die ik fiets en loop. Ik heb doelen die ik probeer te halen. Ik luister naar de voorspellingen en pas mijn plannen aan. Maar ik heb ontdekt als ik het zo aanpak, de plezier langzaam verdwijnt. Het voelt als een kikker die langzaam wordt gekookt in de pan en niet doorheeft dat deze eruit moet spingen. Springen om te leven, springen om te gaan, springen om te leven in het nu en niet hierna.
“Het is nu mooi weer”, ik kleed mij om, pak de fiets van de haak en ga. Niet hard, nee even de zuur uit het benen trappen. Een rustig tempo, de juiste cadans. Denkend, overdekkend, verder denkend bij de gedachtes die erin zijn gekropen van de week. Over vernislaagjes van de samenleving. Over het wel of niet deugen van de mens. Over het ontnemen en geven van kansen om te leven in het nu. Om liever het vertrouwen te hebben in de ander als het slechte te zien.
Het is mooi weer buiten, laten ik daar dan ook nu maar zijn.