Even een tandje terug en verwonderen

December wat zijn je dagen kort
De wind uit het oosten koud en dicht
Geen gevoel in de benen
Lampjes op het stuur voor extra zicht
Trappen ook als de cadans mist
De kracht komt even niet uit de rug
Kilometers duren nu even langer
Verwonderen en even een tandje terug

VELOSOOF

December is een volle maand, verplichtingen, deadlines… de agenda loopt vol en toch is het zo belangrijk om tijd te maken om even te ontsnappen aan alle verwachtingen. Als ik dan op de fiets zit en het ritme zoek, de kracht uit mijn rug voel stromen naar de benen, de cadans te pakken of toch niet. Want als dat niet gebeurd, dan kan het als ploeteren voelen. De kilometers duren dan langer dan 2 minuten. Schakelen doe ik meer dan mij lief is. Het ene tandje is te zwaar de ander weer te licht. Ik sta voor de keuze, ga ik vechten tegen mijzelf of ga ik verwonderen. Het is december ook op de fiets.

Ik was van de week op een cursus leiderschap. Het ging over het accepteren van de realiteit, over verwondering, over het hebben van lifelines in plaats van deadlines, het ging over het in je 5% van je niet geautomatiseerde gedachtes zitten. 

Het mooie is dat ik deze materie ook op mijn fietsen kan toepassen. Want is het niet zo dat ik me soms te veel laten leiden door omstandigheden die buiten mijn invloed liggen? Het gemiddelde was lager dan verwacht en dan betrap ik mijzelf erop dat ik dingen ga benoemen als het waaide hard, de bochten waren glad, lichte verkoudheid. Allemaal excuses die ik gebruik om de realiteit niet te hoeven accepteren zoals die was. Vaak allemaal feiten, maar kan ik het ook anders benoemen? Door de wind en regen voelde ik dat ik leefde of ben ik mijn gevoel kwijt geraakt?

Leiderschap op de fiets is het accepteren van de realiteit, als ik dit kan ben ik minder bezig met de geautomatiseerde gedachtes, ben ik minder bezig met de deadlines die ik mij gesteld heb. Het mooie is dat ik dan bezig ben met lifelines en mag ik komen op de plek van verwondering. De plek waar ik even kan los laten, waar we ik mag genieten van mijn lichaam wat de stalen-, alu-, titanium- of carbonros onder ons onder controle heeft. Ik ben bezig met dat waar we zo van houden, laten ik er dan ook ten volle van genieten.

Nog even een en dan zijn we in het nieuwe jaar en dan hoop ik dat we vele momenten van verwondering mogen hebben. Verwondering in je gezin, je werk, je geloof en vooral veel verwondering op de fiets.