Lichten uit, spot aan

Van de week had ik zo’n magisch moment. De zonnestralen die als spots door de bomen komen en de omgeving als een oude diashow aan mij voorbij laat gaan. De ochtenddauw die opkomt als nevel op het podium. Het gevoel dat de tijd even stil staat, ondanks dat je met een vaart van 40 kilometer per uur naar beneden rolt. Het lijkt dan even of ik de spotlights sta van het leven maar dat het publiek niets minder is dan het bos en alles wat daarin leeft. Zo’n moment dat ik wel voor eeuwig wil vasthouden.

Terwijl ik zo fiets bedenk ik dat ik mij telkens bewuster begin te worden van het feit dat, om herinneringen te bewaren, ik er op het moment van het maken ook vol van moet genieten. Het moment vasthouden voor de toekomst is even alle prikkels uit en de spot vestigen op hetgeen wat op dat moment belangrijk voor mij is. De tijd vliegt door, vaak sneller dan ikzelf kan bijbenen. Alleen tijdens zo’n rit, tijdens de vakantie merk ik dat het leven veel meer is dan alleen de snelheid proberen bij te benen van de dynamiek waar we in leven. Dat ik vaak de momenten misschien wel vastleg met een camera, maar ze niet laat doordringen als een mooie herinnering.

Dus ja, wat ook door mijn hoofd heen ging, was een foto te maken van hetgeen wat ik zag. Het mysterieuze plaatje vastleggen op beeld om kracht toe te voegen bij mijn woorden die ik erover wou schrijven. Alleen op deze foto zou ik niet de karakteristieke geur kunnen meegeven van het bos. Ik zou niet de opeenvolging van lichtbundels van zonnestralen kunnen vastleggen. Ik zou de nevel, die zich als kleine druppels tussen de haren van mijn armen nestelde, niet in hetzelfde beeld kunnen vangen. Daarnaast zou ik mijn blik laten beperken door de hoek van mijn lens. Ik zou het niet meer ten volle tot me nemen en het moment zou zo vervlogen zijn, zonder dat ik mij er een goede herinnering van zou kunnen maken.

De ochtenddauw als een nevelig gordijn
Accentueren de lijnen van het licht
Bundels oneindig veel, stralen van de zon
Als spots door de bomen in mijn gezicht
De wielen rollen in een ritme over het beton
Leven in het nu, hier mag ik zijn

Velosoof

Voor mij de wens, niet alleen voor mijzelf maar ook jou, een tijd vol mooie herinneringen