Ten dienste van… wat?
De vlag kan uit, ik heb een nieuwe KOM. Meeste dagen achtereen niet gefietst in de afgelopen in zoveel jaar. Ik moet zeggen dat ik in eerste instantie wel baal van deze KOM. Voor de niet insiders, KOM staat voor King of Mountain. Als ik mijn fietsritten upload op Strava dan kan ik mijn prestatie vergelijken met anderen en als ik de snelste ben, ben ik de KOM van dat segment. Dus eigenlijk heb ik geen KOM gehaald er zullen vast anderen zijn die dit vele malen langer hebben volgehouden dan ik. Dus ja het is maar een PR. Ja dat kan ik ook zien op Strava, mijn prestatie ten opzichte van de vorige keren dat ik daar heb gefietst. Terwijl ik dit zo aan het bedenken was dacht ik sta ik ten dienste van het fietsen of het fietsen ten dienste van mij?
Een poosje geleden was ik op een controllers seminer en daar sprak een filisoof, trendwatcher Ruud Veltenaar. Hij bracht tijdens zijn presentatie een mooie gedachte naar voren over de huidige tijd: “de economie staat niet meer ten dienste van de mens, maar wij als mens staan ten dienste van de economie”. Ik moet zeggen dat toen hij dit zo zei, ik niet anders kon dan het beamen. We hebben iets in gang gezet, wat telkens groter werd en nu houd het ons in gang om er maar voor te zorgen dat alles niet uit elkaar klapt. Als alles uit elkaar klapt wat dan?
Nou zo voel ik mij nu een beetje. Of alles even van binnen uit elkaar geklapt is. Na mijn vitamine D rondje (zie vorige blog) heb ik geen meter meer gemaakt. Mijn hartslag op Strava staat op stil. Er worden geen PR’tjes meer gereden. Ik ben even stil gezet, letterlijk. Mijn hersenen lijken ook even minder snel te willen draaien. Mijn wereld is even letterlijk en figuurlijk kleiner geworden. Maar wat doe ik met dit gegeven? Ik denk dat ik het even nodig heb. Mijn dagelijkse routines om alles in gang te houden, zijn er even niet. Wat blijft er over. Een stilte waar ik mijn weg even in moet vinden.
Ten dienste van wat sta ik? Zoals je misschien al eerder hebt gelezen ben ik lid van de Meesterknecht en wij hebben op onze kleding staan: “Renners die durven te dienen”. Maar waar ben ik dienstbaar aan. Als ik fiets, ten dienste van wie doe ik dat dan? Nog veel belangrijker, ten dienst van wat sta ik in het gewone leven? Waar draait het om in mijn leven? Ben ik continu bezig om mijzelf met anderen en mijn vorige prestaties te vergelijken of durf ik het kijken naar mijn eigen zaken los te laten en anders te kijken?
Misschien kom ik dan wel op de vraag terecht, sta ik nu echt alles te doen ten dienste van mijzelf? Draait alles erom om beter te presenteren dan de anderen en als de voorgaande keren. Is naast het werk zelfs fietsen een economie geworden? Ik heb bedacht dat ik het voor mijzelf in de komende maanden probeer om te draaien. Dat alles wat ik doe bijdraagt aan wie ik daardoor kan en mag zijn voor anderen. Stoppen met Strava, minder fietsen, hoor ik sommige denken, misschien een goed idee….