Veerkracht

Vandaag was ik in alle vroegte een rondje aan het hardlopen. Ik begon rustig, want na een weekend fietsen moesten de benen weer even wenen aan de andere vorm van voortbewegen. Halverwege voerde ik het tempo op om dit ook vol te houden tot het einde. Dit om een zogeheten negative split te lopen, het doel is dan om de tweede helft sneller te lopen als de eerste helft van het rondje. Het voordeel is dat ik energieker aankom, waarom het dan geen positive split heet weet ik ook niet. Een ander voordeel is dat ik dan bewuster met mijn looptechniek bezig ben. Eerst de spieren warm later worden en dan halverwege de kracht verhogen om te buigen en niet te breken.

Toen ik vorige week terugkwam van een fietsrondje, stond ik nog na te praten met een fietsmaat. We hadden het uiteindelijk over het belang van meebuigen in het leven om niet te breken. In mijn hoofd dacht ik, na geschreven te hebben over de wet van de entropie, moet dit toch ook te vangen zijn in een natuurkundige wet. Want van materialen weet ik dat ze buigen of breken. Toen ik hier verder naar ging zoeken las ik de wet van Hooke, dat er een verband is tussen de kracht en de uitrekking van een veer, oftewel de veerkracht. Daarna las ik verder en ging het over spanning en druk, wat hetzelfde lijkt maar toch anders is. Druk gebruik je voor duwkrachten (aan de binnenkant) en spanning voor trekkrachten (aan de buitenkant).

Als ik zo aan het hardlopen ben voel ik ook bij iedere stap het moment van duwen en het moment van trekken. Net als bij fietsen, doordat ik in geklikt zit in de pedalen, ik bij iedere omwenteling het ene moment de trapper naar beneden duw en vervolgens mee omhoog trek. Dit om zo efficiënt mogelijk te fietsen en met mijn krachten om te gaan. Omgaan met spanning en druk om uiteindelijk in een ritme en een cadans te zitten om de rit te rijden die ik wil, of de loop te lopen die ik in gedachte had. Met als uiteindelijk doel een gevoel van vrijheid en voldoening te ervaren.

In het leven naast het sporten wordt er ook getrokken en geduwd. Is er ook spanning van buiten en druk van binnen. En de hoeveelheid kracht waarmee dit komt bepaald ook hoeveel ik kan en mee wil rekken. Alles heeft een breekpunt, ik ook. Ik heb genoeg zien breken om te weten dat ik ook een punt heb waarop de spanning en de druk te hoog kunnen worden. Toch is een leven met bepaalde vorm van spanning en druk ook nodig om veerkracht te kunnen ontwikkelen. Alleen is het denk ik van belang dat er geen continue belasting is. Dat net als bij het sporten, er een begin en een einde van de (in)spanning is. Dat het van belang is om rust momenten te hebben, waarbij het materiaal, mijn lichaam en geest weer de ruimte krijgen om zich (terug) te vormen.

Ik, jij, wij als mens zijn niet van composietmateriaal. Ik kan niet op de been blijven door mijzelf te mengen met supplementen. Wel is mijn lichaam van slimmateriaal, het heeft de eigenschap om aan te geven wanneer ze overbelast wordt of schade leidt, wanneer de druk en spanning te veel worden. De kunst voor mijzelf is om rust en ruimte in te bouwen om naar mijn lichaam te luisteren. Luisteren om de veerkracht te versterken.