Alles sal reg kom

Ik lig in het gras, in de schaduw van bomen die al meer jaren dan ik in het leven staan. De koelte van de bodem trekt door mijn vermoeide lichaam. Na de zoveelste onverharde klim, in de warmte van de zon, is het een welkome afwisseling. Liggend turend naar de blauwe lucht, is er een moment van complete overgave en ontspanning. Gaan de ogen dicht, met het geruis van de bladeren in de wind als een zachte melodie op de achtergrond.

Een zachte melodie, als een pianist die precies weet welke toetsen met welke interval de snaren raken van de harten die luisteren. Een melodie die zegt als Zuid Afrikaans tegeltje: Alles sal reg kom. De woorden opgeschreven eenvoudig, weggelaten van overnodige letters, in haar eenvoud komend tot de kern. 

Terwijl ik in het gras lig, wachtend op de anderen, moet ik van binnen lachen. Waarom ga ik nu zomaar ergens in het gras liggen en doe ik dat normaal niet. Of het na een zware inspanning niet gek is. Zomaar een aantal mannen volledig uitgeteld liggend in het gras met de fietsen als trouwe metgezel naast hun. Genietend, dat zeker, wetend dat er nog meer moois komt.

Dat is het mooie ook aan de uitspraak, alles sal reg kom. Het is een intermezzo van woorden, gedachten van vertrouwen en hoop in een wereld die voor mij zo onbegrijpelijk is. Het doet me beseffen dat ik mag loslaten, dat ik languit in het gras mag liggen. Dat ik me mag overgeven aan en vertrouwen op degene die al zo veel langer voor mij wil zijn als groene weiden. Wachtend op het moment dat ik afstap en ga liggen in de schaduw van vrede en genade.