Antifragiel
Waar ik nog steeds geen antwoord heb is de vorm van de dag. Ik heb soms van die dagen dat de benen zo geweldig goed voelen. Dat de afstand, de wind allemaal geen invloed lijken te hebben. Het allemaal vanzelf lijkt te gaan. Ongrijpbaar zijn die dagen, maar als ze er zijn dan lijkt het of ik in een andere dimensie leef. Een dimensie waar er een oneindige bron van energie lijkt te zijn. Waar alles letterlijk van me af lijkt te vallen.
De sleur van het leven, het ritme van opstaan, eten, werken, slapen. De dagen lopen in elkaar over en soms vergeten welke dag het is. Een proces wat geen einde lijkt te kennen. Al zou ik het willen, de tijd tikt in hetzelfde ritme door. De dagen de maanden, de seizoenen volgen elkaar keer op keer op. In een ongrijpbaar regelmaat gaat het leven door.
De laatste tijd heb ik me verdiept in het trainen. Er zijn verschillende theorieën over het belasten van het lichaam. Toch merk ik dat ik het sporten niet in schema’s en vaste ritme’s wil stoppen. Wat ik wel een mooi inzicht vond was antifragiel trainen. Train bij weer en wind, wissel materiaal en ondergrond, varieer in tijdstip, verander het tempo, train een soms twee keer op een dag…. met andere woorden zorg voor variatie, creativiteit en verassing. Het lichaam raakt verwend als het altijd hetzelfde doet en door antifragiel te trainen wordt het weer geactiveerd.
Als ik deze principes op het leven terug reflecteer dan merk ik ook dat ik ook in de alledaagse dingen behoefte heb aan variatie, creativiteit en verassing. Waar bij sporten mijn lichaam geprikkeld moet worden, is het in het leven mijn hoofd, mijn geest. Door altijd te doen wat ik deed krijg ik wat ik kreeg. Met andere woorden mijn hoofd, mij geest zet ik uit als ik geconditioneerd blijf doen wat ik deed. Ik denk ook dat ik langzaam afbreek de kracht van het anders, om, buigzaam en in oplossingen denken.
Het toepassen van antifragiel trainen is een lastig element. Ik probeer veel simpele trucjes toe te passen, maar om echt ritmes eruit te halen, voelt chaotisch, onwennig. Want verander ik het ene ritme niet voor het andere? Toch probeer ik met minder vaste plannen weg te gaan en met te laten leiden door het moment. Om lol te maken, om me niets aan te trekken van wat anderen ervan te denken. Achteraf mijn resultaten niet te vergelijken, want de kwaliteit van een training is niet te pakken in cijfers, in data, in kwantiteit.
Natuurlijk heb ik deadlines, heb ik mijn standaard productie. Toch merk ik dat als ik bepaalde vorm van afwisseling in mijn ritme breng, dit zeker helpt om productiever te zijn. Afgelopen periode was ik ergens even helemaal vast in gelopen en door mijn week en dagen even helemaal anders in delen, was ik er in een keer uit. Door de energie die hierdoor vrij kwam had ik meteen een paar andere slepers opgepakt en snel kunnen oplossen en afhandelen. Ook hier moest ik de kwantiteit los laten en de onzekerheid omarmen.
Rust, reinheid en regelmaat is zeker goed maar ik heb geleerd dat het nog veel leuker is als hierin ruimte is voor variatie, creativiteit en verassing. Ook al zijn de laatste ongrijpbaar, net zoals ik nooit weet wanneer de goede benen er zijn. Maar als ze er zijn, wil ik het voelen en er volop van genieten.