Break down

Vrijdagochtend kwam ik uit bed als een oude man. Mijn lichaam deed pijn en mijn benen deden zo zeer, dat ik ze niet over elkaar heen kon leggen. Ik wou dat ik kon zeggen dat het kwam door een monstertocht op de fiets. Helaas was het een monstertocht buikgriep. De dag ervoor ben ik helemaal leeg gegaan. Meer dan 2 kilo afgevallen, in die zin leek het wel op een monstertocht op de fiets. Ik kan je een ding vertellen, overdag lig ik niet in bed. Als ik in overdag in bed lig dan weet het gezin thuis genoeg. Dan ben ik knock-out geslagen door ziekte.

Voordat de buikgriep in alle hevigheid toesloeg merkte ik dat mijn concentratie snel achter uit ging. Mijn lichaam voelde anders en met het kwartier werd ik me telkens bewuster van het feit dat ik beter naar huis kon gaan. Ik ben blij dat ik naar de signalen van mijn lichaam heb geluisterd. Signalen die aangaven dat er een break down aankwam, hoe lang, hoe heftig dat was de vraag die overbleef. Wat me vooral tegenviel was de pijn in mijn rug. Ik heb veel respect voor mensen die iedere dag leven met pijn. Ik kan me voorstellen als je leven zo beheerst wordt door pijn, dat de break down naast een fysieke ook zeker een mentale break down als gevolg kan hebben.

Eigenlijk wou ik schrijven over dat mijn motor weer een beetje terug tot leven was gekomen. Dat ik merkte dat het vermogen toenam en de cadans sneller gevonden was. Nu ben ik benieuwd als ik de volgende keer op de fiets stap, hoezeer de conditie heeft geleden onder de griep. Vervelender is misschien nog wel de mailbox en het werk wat zich heeft opgestapeld als ik maandag op kantoor kom. Een onvoorziene break down komt nooit uit. Zeker voor een financiële beroep niet aan het begin van de maand. Toch merk ik dat het me pas een beetje stress geeft als ik er over na ga denken of het zo op papier zet. Stress die ik ook weer van mij af mag laten glijden. Voor nu kan ik het niet oplossen. Het zal maandag sprintjes trekken worden en tot die tijd nog even een tandje terug.

Terugschakelen, een lichte cadans aanhouden en vooral niet forceren. Invloed heb ik niet op wat voor mij ligt, wel op wat ik vandaag laat en doe zodat ik zo uitgerust mogelijk aan de volgende dag kan beginnen.

Vandaag

Vandaag is de dag,
hij komt maar één keer,
morgen dan is het
vandaag al niet meer.

Niet zeuren, geniet
van het leven, het mag,
maar doe het vandaag,
want vandaag is de dag.

Toon Hermans