Curriculum vitae

Voor mijn werk moest ik van de week een curriculum vitae aanleveren. Nadat ik mijn cv een update had gegeven, bedacht ik dat ik niet helder had wat de betekenis van het woord was, natuurlijk wel van het document. Dat laatste is om met data aan te kunnen tonen dat ik geschikt ben voor wat ik doe of wil gaan doen. Of het verteld wie ik ben is een tweede. Terugkomend op wat het betekend, het staat in het Latijns voor levensloop. Het verloop dus van mijn bestaan, mijn levensgeschiedenis.

Eigenlijk ben ik met sporten ook iedere keer mijn levensloop op sportief gebied aan het vastleggen. Allemaal data over mijn prestaties. Persoonlijke records, top 10 tijden, KOM’s, local legend, trophies het staat allemaal op de tijdlijn. Toch is de vraag of het daadwerkelijk wat zegt over al die activiteiten. Het is een kwantitatieve meting en door wat woorden en foto’s erbij te plaats probeer ik nog iets van het gevoel mee te geven. Waar al die data geen inzicht in geeft is de kwaliteit van de activiteit. Wat heeft de activiteit echt met mij gedaan, heb ik kunnen los laten wat mij bezig houdt, ben ik tot nieuwe inzichten gekomen, heb ik iets voor een ander kunnen betekenen. Heb ik…. 

Mijn cv dus, ik kijk ernaar en probeer me te verplaatsen in de persoon die er naar gaat kijken. Wat zal die op basis van de woorden met datums erbij zien; groei, ervaring, kennis? Is het voldoende, is het een like or dislike? Wat ik zie is mijn school en zakelijke levensloop, de herinneringen staan er niet in maar komen wel naar boven in mijn gedachten. De leermomenten, de teleurstellingen, de momenten van verlies van collega’s en vriendschappen. Maar ook de momenten van bloei, van nieuwe relaties en uitdagingen, van mooie gesprekken en kwetsbaarheid, van hulp geven en geholpen worden. Het staat er niet in, maar in gedachten staan ze er tussen, mijn echte levensverhaal.

Ik blijf ze zeker nog vastleggen de sportieve prestaties, als een kapstok naar herinneringen die niet geschreven zijn in data, woorden en foto’s. Om het gevoel van vrijheid, lol, kinderlijk enthousiasme, drive, hongerklop, niet meer kunnen maar toch doorgaan, weer op te halen. Het is niet het doel, maar het middel om niet te vergeten, om actief te blijven herinneren, de momenten, waarop ik echt leefde. 

Welk verhaal wil ik dus vertellen? Het is er vaak een van de (sportieve) prestaties. Soms als ik de moed heb schrijf ik er een op en zijn er in kleine stukjes zichtbaar van mijn leven, mijn verhaal, het gedeelte dat ik durf te delen. Mijn levensloop is net als die van jouw uniek, er is maar een met deze curriculum vitae. Niet geschreven voor anderen maar doorleeft met anderen, in de voetsporen van anderen, sporen gemaakt voor anderen, onderweg naar anderen en hopelijk een beetje levend in anderen.