De reis is waar je bent
Vanochtend na een vroege ochtendloop kwam met het luisteren naar een livestream van de kerk, in een nummer de volgende zin voorbij: the journey is where you are. De reis is waar je bent. Ik kan het niet invullen voor jou, maar aan mijzelf stel ik regelmatig de vraag, waar wil ik heen en is dit de plek waar ik wil zijn? Ik vergeet dan dat de plek waar ik nu ben ook maar een tussenstop is. Het is niet het begin en ook net de eindbestemming. Vastroesten is praktisch onmogelijk in dit leven, als ik zelf misschien stil zit blijft de wereld om mij heen even hard doordraaien.
Toch denk ik dat ik de zin verkeerd ondertiteld was en dat ik het zelf ook verkeerd vertaald heb. Het klinkt wel lekker zo en er zit veel waarheid in. Alleen is het zo snel gebeurd om mijzelf als het centrale punt neer te zetten. Soms ga ik zo mee in het ego centristische van onze samenleving, dat ik vergeet om zaken ook vanuit een ander perspectief te zien. “The journey is where you are”, kan mijn inziens beter vertaald worden als, de reis is waar U bent.
Waarom dit perspectief? Waarom een perspectief gericht op een ander? Voor mij en ik denk ook zoals de schrijver van dit lied bedoelt heeft gericht op God. Het leven is een reis. Een reis waarin ik veel bezig ben en heel hard mij best doe om een verschil te kunnen maken op de plekken waar ik ben. Waarin ik gericht ben op de finish, het eindresultaat. Toch leer ik telkens meer, dat het leven meer is dan resultaten te behalen. Het leven is zijn. Ik hoef van mezelf telkens minder het verschil te maken door het behalen van resultaten. Ik hoop dat ik een bijdrage kan leven door er te zijn.
Door het anders te vertalen is niet alleen het perspectief anders maar ook de dimensie. Een dimensie waar ruimte ontstaat voor iets groters dan mijzelf. Een dimensie waar het van een ik (alleen) naar een wij samen. Een dimensie waar er ruimte is voor rust. Rust vanuit het weten dat ik niet alleen op reis ben. Maar het is ook een dimensie van zoeken en gericht zijn op de ander, op anderen. Samen op reis gaan, samen door het leven gaan is zo anders dan alleen. Als het namelijk om mijzelf gaat, om mijn eigen prestaties is de waarde die ik eruit haal afhankelijk van de waardering van anderen. Hoe anders is het ik als op de ander gericht ben…
De vragen die ik mij dus beter kan stellen is, waar zijn de anderen voor wie ik er wil zijn en ben ik er nog voor ze? Ben ik nog op the journey of where you are?