Een geslaagd plan?!

Met het schrijven van deze blog zit ik nog met mijn hoofd in de wolken in Oostenrijk. Voor deze zes dagen weg had ik een uitgewerkt plan. Voor iedere dag een route, behalve voor de zesde dag, want die dag was de terugreis. Maar de andere dagen, zou er gefietst worden met zoveel mogelijk hoogtemeters. Eigenlijk best gek dat ik als laag lander naar de bergen vertrek dan ook iedere mogelijke hoogte meter wil meepakken. De routes waren uitgestippeld en allemaal op de fietscomputers ingeladen, dus we hoefden het plan alleen nog maar uit te voeren.

Vroeger keek ik veel naar de televisieserie ‘the A-team’ en de leider van deze groep had altijd de mooie woorden: “I love it when a plan comes together”. Je maakt een plan, werkt het uit, voert het uit zoals bedacht en je krijgt de gewenste eindresultaat. In het geval van ‘the A-team’ een glorieuze overwinning op de slechteriken. Is dat vaak niet het idee achter een plan, om een overwinning op onszelf, onze omgeving of op andere te realiseren?

Als ik zo’n plan voor een lang fietsweekend maak, merk ik dat ik het heerlijk vind om het uit te werken. Me te verdiepen en te verliezen in de pasovergangen en de klimmen naar eindpunten. Te zoeken naar het ideale rondje met zoveel mogelijk hoogtemeters. Te zoeken naar de klimmen met mooie uitzichten, oneindig veel bochten en ongerepte landschappen. Dan, dan komt de uitvoering. De eerste rit is er al na 20 kilometer een weg opengebroken en laten we de route los en fietsen een hele andere lus. De tweede dag zijn we later op onze tweede bestemming als gepland en fietsen we mooi klein rondje die niet in de planning stond. De derde dag fietsen we de route van de 4^e dag en de 4^e dag fietsen we helemaal niet om vervolgens de 5^e dag de route van de 2^e dag te fietsen.

Ik wil niet zeggen dat het geen nut heeft om te plannen. Door de voorbereiding, het uitwerken van het plan kon ik inspelen op veranderende situaties. Kon ik inspelen op hoe onze benen zich voelden. Hebben we dagen omgegooid, routes aangepast of laten vallen en rust gepakt. Uiteindelijk was de 4^e dag, de dag dat we de fiets links hebben laten liggen, een van de mooiste dagen, zo niet de mooiste dag van het weekend. We hebben die dag gewandeld, een top beklimming gedaan, heerlijk een worstje gegeten van de BBQ en daarna een frisse duik in bergmeer gemaakt. Kan het leven nog beter?

Het was een geslaagd plan om een weekend weg te gaan. Het was geslaagd omdat ik weer heb leren loslaten. Het was geslaagd omdat het heerlijk is wanneer niet alles volgens plan verloopt, want dan leer ik weer terug te vallen op de basis. De basis die er dat weekend als stevig fundament was omdat ik me had voorbereid, plannen had uitgewerkt. Het was geslaagd omdat ik telkens meer leer dat er zoveel moois in het onverwachtse ligt. Misschien moet ik dan ook wel zeggen: “I love it when I am prepared if it doesn’t go like I planned”.

Ik kan natuurlijk stoppen met zo’n mooi oneliner. Maar ik weet ook dat het voor veel mensen een meer dan zware realiteit is, dat het nu niet loopt zoals ze gepland hadden. Dat er virus rond gaat die alles overhoop haalt. Die kapot maakt, wat onbreekbaar leek. Die ons het voortschrijdende inzicht geeft dat toch niet alles in het leven te plannen is. Dan komen de woorden terug van een blog van precies een jaar geleden. Hoe is het met mijn fundament, hoe ben ik geworteld? (https://velosoferen.nl/2019/10/04/geworteld)

PS: de foto is van de top op dag 4