Voorbij gereden
Vanochtend op de fiets werd ik voorbij gereden en niet zo’n beetje ook. Terwijl ik tegen de wind in zat te buffelen op de gravelracer kwam er een wegracer voorbij op een snelle bolide. Met een krachtsinspanning sprong ik naar het wiel om even 2 kilometer aan te haken om vervolgens rechtsaf te slaan. Ik was er op dat moment 100% van overtuigd dat de bolide een ingebouwde elektro motor had. Achteraf denk ik dat de bolide paste bij de gebruiker, atletisch, sterk en snel.
Op het moment, dat ik voorbij gereden werd, gingen er verschillende gedachten door mijn hoofd. De eerste was even aanhaken, even profiteren van de inspanning van de ander. De tweede was, ben ik echt zo zacht aan het rijden. Ja ik had net even de spanning van de benen gehaald, het was toch een dikke windkracht 5 tegen, maar zo veel verschil. De derde was, die heeft een motor ingebouwd… Ik kon mijn verlies denk ik slecht accepteren.
De vraag is alleen welk verlies? Is het een verlies als mensen mij voorbij rijden? Dat ik niet de sterkste op de fiets ben, dat weet ik wel. Maar in het gewone leven, wordt ik net zo goed voorbij gereden. Lijkt het soms ook alsof ik stil sta. Dat ik op de teller kijk en de kilometers tergend langzaam voorbij gaan. Toch zijn deze rustige kilometers in het fietsen belangrijk. Ze worden ook wel de vogeltjeskijkritjes genoemd. Even de tijd nemen om wat er om je heen gebeurd in je op te nemen, dat lukt alleen als je niet te diep gaat.
Het grappige is, dat terwijl ik dit aan schrijven ben, er een soort van cognitieve-dissonantiereductie plaats vindt. Je bent maar door 1 fietser ingehaald, als je op de racer was geweest had je harder gereden, als je gisterenavond niet een uur vol op de trainer had gereden was je nu fitter en sterker geweest. Natuurlijk hebben deze gedachtes een functie. Ze nemen de spanning weg en bieden een uitweg om niet naar de kern hoeven te gaan. Ze zijn in bepaalde zin ook waar, maar blokkeren nieuwe inzichten of drukken andere hard aan de kant.
De rit van vanochtend was voor mij vanochtend een om te herstellen. Te herstellen van de drukte en vermoeidheid van de afgelopen week. Misschien beter gezegd van de afgelopen periode. Het logisch gevolg is dan dat ik voorbij gereden wordt, de vraag is alleen wat ik dat gegeven met mij laat doen? Is het zo erg als er anderen harder, sneller, beter, atletischer, sterker zijn? Is het erg dat anderen meer carrière maken, meer vrienden hebben, succesvoller zijn in netwerken, beter in de groep liggen en ga zo maar door… ga ik op zoek naar excuses of sta ik open om wat er om mij heen gebeurd in mij op te nemen?
Misschien is het zo erg nog niet om voorbij gereden te worden. Misschien is het wel de bevestiging dat je op de juiste manier bezig bent.