Finding new ways
Zaterdag was ik aan het toeren rond de Hoge Veluwe. Het is daar zo’n mooie omgeving. Ondertussen was ik aan het zoeken naar nieuwe gravelpaden, om de volgende keer met de gravelracer te ontdekken. Het mooie van deze gravelpaden is dat deze mij nog dieper de natuur in leiden. Ik nog meer mijn tempo aanpas naar de omstandigheden en ondertussen de kleuren, geuren en geluiden van het bos, de vlaktes, de heide nog meer in mij opneem. Het zoeken van deze nieuwe paden is al het genieten naar voren halen op wat komen gaat.
Het vinden van nieuwe wegen, nieuwe patronen is ook iets waar ik nu in het dagelijks leven mee bezig ben. Werk en privé lopen meer dan ooit door elkaar heen. Dagen vrij en dagen werk, ze lijken telkens meer op elkaar. Toch is ook hier het zoeken naar nieuwe paden iets waar ik van kan genieten. Het geeft de ruimte om wegen in te slaan, waar ik voorheen door het tempo van het leven aan voorbij schoot.
De komende avonden heb ik bedacht om een aantal nieuwe gravelroutes uit te zetten. Deze nieuwe routes gaan over al bekende gravelpaden aangevuld met nieuwe, totdat het rondje zo optimaal mogelijk is. Dit betekend voor mij dat de route over zoveel mogelijk onverharde wegen gaat. Daarnaast is voor mij een perfect rondje, als ik nooit een pad doorkruis die ik al eerder heb bereden, als ik zo min mogelijk verkeersobstakels tegen kom en zoveel mogelijk hoogtemeters heb. Dat laatste is bij de Hoge Veluwe gelukkig een mooie bijkomstigheid.
Tijd nemen om bezig te zijn om “nieuwe” routes uit te zetten is iets wat ik maandelijks in mijn agenda heb gezet. Een focus moment. Net als bij het fietsen gaat het voor mij niet om het ontwijken van de al bekende paden en routes. Nee het gaat over het optimaliseren van de bekende routes, deze aan te vullen met nieuwe wegen en paden.
Als ik dan zo’n nieuwe route rijd, vind ik het ook altijd een uitdaging om deze zoveel mogelijk uit mijn hoofd te rijden. Doordat ik de routes heb uitgezet, zit de kaart, de omgeving in mijn hoofd. Deze dan te rijden op gevoel en onderweg lekker te gaan genieten vind ik dan het mooiste. Een route moet logisch aanvoelen en moet uiteindelijk ook een beetje zichzelf de weg wijzen. Ondertussen natuurlijk wel de ogen openhouden en kijken of er nog andere paden lonken om een keer ingepast te worden.
Finding new ways. Ze zeggen wel eens dat oude wegen geen nieuwe deuren opent. Mijn kijk hierop is anders. Oude wegen leiden weer tot nieuwe wegen. Anders gezegd om de nieuwe wegen te bereiken moet je eerst de oude bekende wegen gebruiken. Daarnaast zijn de onverharde paden bij het fietsen ook vaak de oude landweggetjes van vroeger, die mij op plekken brengt waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan, waar ik weer een stukje van mijzelf mag ontdekken en terug mag vinden.