#ridesolo
Vandaag is het stille zaterdag, een zaterdag die zeker veel stiller is als normaal gesproken. Een zaterdag waarin ook van mij gevraagd wordt meer afstand van anderen te houden als anders. Een zaterdag waar de zon zal schijnen. Een zaterdag om heerlijk te kunnen genieten van de wonderschone lente. Een zaterdag om mij door het theater van het nieuwe leven te begeven.
Van de week komen veel berichten voorbij op sociale media, kranten, groepsapp met daarin allemaal de oproep om solo te gaan fietsen. Het #ridesolo is om aan te geven, dat je alleen op pad bent geweest. Blijkbaar iets wat toch niet zo vanzelfsprekend is om alleen onderweg te zijn. Alleen op pad gaan is wat ik graag doe. Het geeft me de rust en de ruimte om na te denken. Om mijn eigen cadans te vinden, om te worstelen met de beren en leeuwen op mijn eigen pad. Toch zetten de #ridesolo ook mij even stil bij het feit van stille zaterdag.
Stille zaterdag, komt na goede vrijdag. Vraag mij niet waarom het goede vrijdag heet. Zoveel goeds weet ik er niet over te vertellen. Wat ik wel weet te vertellen is dat goede vrijdag en stille zaterdag ook gaan over #ridesolo. Het verhaal van een solo rijder die zich door het theater van de duisternis begeeft, zodat ik vandaag in de stilte, kijkend naar de zon, mag weten dat ik nooit solo hoef te rijden. Dat ik niet solo hoef te strijden tegen de beren en de leeuwen.
Gisteren was de tank leeg na 60 kilometer. De hartslag liep omlaag omdat de benen niet meer de power konden ontwikkelen. Ik reed omhoog over de prachtige Veluwe. De omgeving bewust in mij opnemend, beseffend dat net als ik nu tijd voor herstel nodig had, de wereld tijd voor herstel nodig heeft. Dat we dit jaar niet alleen leven met een stille zaterdag, maar met een stil voorjaar. En in de verstilling was er voor mij de ruimte om na te denken, wat betekend het nu daadwerkelijk om solo te rijden.
#ridesolo was voor de solo rijder van goede vrijdag en zaterdag, net als voor ons, een eigen keuze. Alleen met een groot verschil, ik liet deze solorijder, solo gaan. Niet omdat ik de competenties en kwaliteiten niet heb om hem bij te staan, om hem uit de wind te houden, om een meesterknecht voor hem te zijn. Nee, het komt omdat ik vaak keuzes maak die niet passen bij de weg die gaat door het theater van het nieuwe leven.
Contradictie van het leven. Het weten dat ik nooit solo hoef te rijden maar dat ik zo vaak toch de keuze maak om solo te gaan. #youneverridesolo is misschien een sticker die ik op mijn frame moet plakken, om zijzelf er aan te herinneren dat ik nooit alleen rijdt.
Het is vandaag stille zaterdag, een dag, een periode waarin wordt opgeroepen om solo onderweg te gaan. Maar net als de titel van een nummer geschreven voor de tour of Yorkshire mag ik weten en wil ik tegen jullie zeggen: “You’ll Never Ride Alone!”