Gaan, gaan, ja gaan over het onbekende
Ik zet mijn stappen en droom weg, al rennend sta ik stil bij waar ik ben geweest en bij het onbekende wat voor mij ligt. Het geluid van het bekende verstilt, met elke stap loop ik verder van waar ik was en de geluiden van de stilte nemen het over. De wind die door de bomen ruist, het grind wat onder mijn voeten wordt verschoven in een nieuwe positie. De ademhaling hoorbaar hoog door de inspanning. Het ritme van mijn voetstappen over de grond. In het begin praat ik nog met mijn hardloopmaatje, maar hoe verder we zijn, hoe meer de stilte het wint.
De ondergrond waar ik mijn stappen opzet veranderd continu. Van harde bosgrond naar stroken met mul zand. Verschillende soorten gravel. Door het bos, over de heide. Heuvel op en af, soms stijl dan weer vals plat. Langs poeltjes en over een lange vlonder. Dan even een strookje met wat meer tempo om vervolgens het tempo weer een beetje te laten vieren. Hoe verder ik kom, hoe meer ik mezelf opdraag om bewust de omgeving in me op te nemen. Misschien kom ik hier nooit meer langs en er valt zoveel te zien.
De wolken in allerlei lagen, voortgestuwd op de rug van de wind vliegen over ons heen. In verschillende tinten grijs en blauw. Met af een toe een opening en zicht op het hemelse blauw. De zonnestralen die hun weg weten te vinden door de opening en nieuwe schaduwen aanbrengen om mij heen. Dan verdwijnt de opening weer net zo snel als deze kwam. De wind valt weg en trekt weer aan. De eerste lichte regen streelt over mijn huid.
Gaan over de smalle kronkelige weg, onverhard en glooiend door een portret van schoonheid die ik alleen vindt als ik deze zoek. Schoonheid voor het oog en het hoofd. De wisseling van terreinen en landschappen en ondertussen de rust van een stukje niemandsland op een rustige maandagmorgen. Ik zoek en vind waarvoor ik kwam. De rust in het onbekende stukje niemandsland wat voor even een stukje van mij is geworden.
De benen doen pijn, mijn lichaam ziet af. We vragen ons af waarom we dit doen en komen al snel tot de conclusie dat zonder het niet hetzelfde zou zijn. Zonder zouden we niet komen waar we zijn gewest en zullen we nooit komen daar waar we willen gaan. Gaan, gaan ja, gaan over de paden van het onbekende, in de stilte, door de schoonheid van een mooi stukje Nederland.
Ga, ga, ja ga over het onbekende!