Gevallen boom
Het weekend start wat anders dan gepland. Door een begrafenis van een geliefde opa, mis ik de start van het gravelweekend. De opa van mijn vrouw was een sterke man. Een beer van een vent. Een boom die geworteld was in het geloof welke hij vond in een kerk op Zeeuwse klei. Alleen op 92 jarige leeftijd is deze boom niet meer levend in ons midden. Wat er nog wel is zijn de herinneringen, met name de warme ontvangst met een kus die ik iedere keer ontving als we op bezoek waren.
Vandaag op de gravel route die ik zou rijden, liggen ook aan het begin een paar gevallen bomen over het pad. Na de stormen van het begin van het jaar lagen de bossen vol omgewaaide bomen en afgebroken takken. De meeste takken zijn verdwenen maar op sommige plekken liggen de bomen nog als herinnering aan de kracht van de wind, de kracht die de natuur heeft. Maar ook het vreemde van de natuur, dat het elkaar verstoord, omvertrekt. Dat het een dynamiek heeft die chaotisch oogt maar toch zorg voor samenspel van dood en leven. In het geval van een gevallen dode boom de bron is voor nieuw leven.
Deze vorm van veerkracht, is dat bossen dynamische systemen zijn en dat verstoringen zoals stormen en ongedierte altijd een onderdeel zijn geweest van de natuurlijke cycli, van het bosdynamiek. Veerkracht in het bos is niet om verstoringen volledig te voorkomen, maar om ervoor te zorgen dat het bos ze aankan: ze weerstaan, ervan herstellen en zich aanpassen aan toekomstige uitdagingen. Een van de belangrijkste onderdelen van een gezond bos is de kwaliteit van de bovenste bodemlaag en hierin is het dode hout weer de bron van een gezonde bovenlaag. De laag waar de bomen zijn wortels maakt.
Wat een leerzame parallel met het leven. We hebben geen invloed in welke bos we gepland worden maar we hebben des te meer invloed op de bovenste bodemlaag waar we ons in wortelen. Het leven is dynamisch, hoe gezond ik ook leef en voor mezelf zorg, er zullen emotionele en fysieke stormen komen. Ziekte, pijn, verlies het is allemaal onderdeel van het leven, de vraag is dan ook hoe zorg ik ervoor dat ik ze aankan?
Nog even terugkomend op de bomen en het wortelen van de bomen. Wat me opvalt bij de omgevallen bomen in het bos ze niet diep, maar horizontaal geworteld zijn, wat ze kwetsbaarder maakt voor de stormen. Door de verstedelijking wordt de bodem meer samengedrukt en is het moelijker voor bomen op diept te wortelen. Droogte zorgt ervoor dat de wortels meer aan het oppervlakte blijven om wateropname van regen en condens te maximaliseren. Door de hogere stikstof in de lucht en daardoor ook in grond, is er minder zuurstof in de bodem waardoor de wortels ook minder diep wortelen. Scenario’s waar de boom mee te dealen heeft en zich aanpast om zo sterk mogelijk te zijn.
Als ik terugkijk naar onze geliefde opa, heeft hij een andere vorm van wortelen laten zien. Niet een van de wortels aan de oppervlakte, om alles in het leven te maximaliseren. Nee, het was een man van diepe wortels. Blijvend zoekend naar de bron van eeuwig leven. Erop vertrouwend dat hoe dichter hij bij deze bron leefde, hoe rijker de grond was. Dat de zuurstof die zijn longen vulden, zuurstof was van een kwaliteit die meer bracht dan alleen lucht. Het bracht leven en bij het laatste restje zuurstof dat zijn longen verliet, heeft het dode lichaam plaats gemaakt voor nieuw leven, eeuwig leven.