Het juiste spoor

Na een mooie tocht over Brabants gravel. Wat staat voor zandwegen en bospaden, met nu in de winter met kuilen vol plassen en dikke modder. Is het kiezen van het juiste spoor het verschil tussen een dagje mooi doorrollen of zwaar ploeteren. Als ik namelijk het verkeerde spoor kies, sta ik stil of lig ik, voor ik het weet, naast mijn fiets. Daarnaast is het naast zelf het juiste spoor kiezen net zo vaak erop vertrouwen dat degene die voor mij fietsen de beste spoor volgen. Als je dan op kop rijdt is het belangrijk om voorruit te kijken, om een vorm van logische route over de oude zandwegen te vinden. Wat niet altijd erg evident is.

Voorruit kijken, tijdens het fietsen moest ik nog denken aan de woorden tijdens een coachingsgesprek. Waarin ik werd uitgedaagd om verder te kijken, me niet alleen te focussen op de meters voor me, maar mijn blik verder en wijder te werpen. Het is niet alleen in het hier en nu dat het gebeurd. Zoals op een tegeltje in ons huis staat: “Mijn plan met jullie staat vast – spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven”. Jeremia 29:11

Het is een uitdagende tijd waarin ik, waarin wij leven. Zo’n tekst bied mij dan houvast. Het zet me weer stil bij het feit dat ik me niet druk hoef te maken over de toekomst. Dat ik mag voorruit kijken dat het beste nog komt, ook al weet ik dat dit hand in hand zal gaan met teleurstellingen, verdriet, ziekte en andere onvolkomenheden. Het zet me ook stil bij het feit dat ik me nu niet druk hoef te maken over de dag vandaag, dat ik mag loslaten en genieten.

Naast het kiezen van het juiste spoor is fietsen met ontspanning (los laten) en in de juiste versnelling net zo belangrijk. Als ik verkrampt op de fiets zit, dan ga ik minder makkelijk voorruit. Als ik het prikkeldraad zie en denk daar moet ik niet in vallen is de kans groter dat het gebeurd. Als ik te zwaar sta is de kans dat de voet aan de grond moet groter, tijdig terugschakelen om mezelf door een zwaar bagger stuk heen te ploeteren helpt een hoop. In dit alles helpt ervaring, dat ik al aan het terugschakelen ben als ik me bedenk dat het misschien wel handig is. En natuurlijk om me heen blijf kijken en geniet van de panorama’s die aan me voorbij trekken ook al is het mistig. 

Soms heb ik ook van die momenten dat ik even aan het dagdromen ben en vergeet voorruit te kijken. Dan is er geen keuze meer welk spoor ik kies en is het gewoon rechtdoor op hoop van zegen. Dat laatste is echt zo, want als de plas te diep is of de modder te dik en de versnelling te zwaar is het een verrassing wat het eindresultaat is. Het geeft mij dan ook wel een gevoel van trots als ik er toch redelijk soepel doorheen kom, als het echter net wat anders loopt kan ik ook wel om mijzelf lachen.

Voor nu wens ik jou de beste, de mooiste, de juist spoor in het leven en geniet!