Hier heur ik thuis
Van de week keek ik een stukje van een programma waarin een succesvolle katholieke ondernemer aangaf als hij begraven zou worden dan was het in de Sint-Janskathedraal in ’s-Hertogenbosch onder begeleiding van het nummer “Hier heur ik thuis”. Het raakte me dat hij het zo zei, de eenvoud in zo’n grootste omgeving. Wat een rust als je weet waar je thuis hoort. Het gevoel van, hier hoor ik thuis, is het gevoel wat ik ook op de fiets heb. Het geeft mij de ruimte om te ontsnappen aan de gejaagdheid. Even geen verwachtingen, even geen deadlines, even geen prikkels, even geen…
Toen ik samen met mijn broertje een paar weken geleden de Grossglockner Hochalpenstrasse omhoog reed, reden we door een kathedraal waar de muren besneeuwde toppen hadden. In zo’n kathedraal van grasgroen, verschillende tinten grijs, sneeuwwit en hemelsblauw voel ik mij thuis. De omwentelingen vertragen, het gejaagde gevoel verdwijnt naar de achtergrond. Mijn ademhaling gaat omhoog, net als mijn hartslag. Niet van stress maar door gezonde inspanning. Ik weet: “hier heur ik thuis”.
Wat een voorrecht om door een omgeving te kunnen fietsen die grootser, mooier en kleurrijker is dan de mooiste kathedralen die we als mensheid met eigen handen hebben opgebouwd. De natuur is in zijn pure schoonheid een teken van grootsheid waar ik mij als mens alleen maar over kan verwonderen. Schilderijen, films en foto’s kunnen niet vastleggen wat met het blote oog te zien is.
Toch is het ook zo dat in een kathedraal of een klein keppeltje boven op een berg ook iets van deze verwondering terug te vinden is. De stilte, de rust, de zon die door een glas in lood raam in verschillende kleuren naar binnen valt. Verwondering over de bouw en kunst van vroegere meesters. Neergezet om tot rust te komen en de grootsheid te doen proeven van iets waar ze in geloven.
Waar hoor ik thuis is een gedachte die bij het terug luisteren van het nummer in mij naar boven kwam. Ik ben veel verhuisd als kind, een ouderlijk huis heb ik niet. Een specifieke plaats, regio, provincie of land wat ik echt thuis kan noemen heb ik niet. Toch zijn er plekken waar ik denk, hier hoor ik thuis. Plekken die een schoonheid en rust met zich meebrengen waar mij niet anders rest als te verwonderen.