Live Freely
Vorige week was ik een midweek in zo’n beetje het zuidelijkste puntje van Nederland. De fiets was mee en de hardloopschoenen zijn ook gebruikt. Omdat ik aan het terugkomen was van een blessure stond het sporten volledig in het teken van actief herstel. Iedere ochtend heb ik met een stralend zonnetje in de vrieskou genoten van het prachtige heuvellandschap. Het was ook heerlijk om gewoon relaxed een relatief kort rondje te fietsen of hardlopen. Het gaf een gevoel van vrijheid en omdat ik zo vroeg vertrok leek het of ik de wereld af en toe gewoon voor mijzelf had.
Op de terugweg, kwam ik de woorden van dit gevoel tegen op een auto die we inhaalden. Deze kwam op de snelweg net voor ons rustig van de rechterbaan om een vrachtwagen in te halen en reed gewoon 10 kilometer langzamer als de rest daarna weer relaxed op de rechter baanverder. Op de achterkant van zijn auto had hij een sticker met de tekst “Live Freely” geplakt. Waar de rest in de linkerbaan snel en kort op elkaar reed, koos hij voor een rustiger tempo en de ruimte van de rechter baan.
Live freely. Het is niet iets wat ik zomaar even doe. Even een midweek vrij leven en dan weer terug in het oude patroon linkerbaan rijden. Nee het is in alles meer op de rechterbaan durven te rijden. Temporiseren en de ruimte te zoeken. Uiteindelijk kom ik op beide manieren op mijn bestemming, de vraag is alleen met welke gemoedstoestand. Het nadeel van de huidige tijd is ook dat ik alles kan vergelijken met anderen en met mijn eerdere prestaties en mijzelf ongemerkt in de linkerbaan begeef. Het voelt toch goed om sterker en beter te zijn, er kort op te zitten. De vraag die alleen bij mij blijft hangen is, op welke manier wordt ik nou echt sterker.
Terwijl we dichter bij huis kwamen, werd het telkens drukker op de weg, ik besloot om de linkerbaan even links te laten liggen en de ruimte van de rechterbaan te zoeken. Het was anders als de wereld voor mijzelf te hebben, maar ik weet wel dat relatieve ruimte mij rust gaf. Rust om vooruit te kunnen kijken. Rust om na te denken wat het echt betekend om vrij te leven. We leven in een relatief vrij land, maar betekend het dat ik ook echt vrij ben? Durf ik andere keuzes te maken, keuzes die misschien ook wel eens kunnen opvallen en niet altijd begrepen zullen worden. Pas ik mij aan of pas ik mij aan, durf ik het links te laten liggen of ga ik mee in wat ik de meerderheid om mij heen zie doen?
Ik heb ook getwijfeld over het schrijven van deze blog. De letters kwamen de laatste weken ook minder makkelijk op papier. De onrust en oorlog die dichterbij is dan deze de laatste decennia is geweest, maakt dat er veel veranderd. Aandelen verdampen, grondstofprijzen stijgen, verschil tussen arm en rijk wordt groter en dan heb ik het over vrij leven. Misschien is vrij leven nu nog wel belangrijker dan ooit. Ik zal net als anderen zeker niet vrij zijn van zorgen en verlies van zekerheden, maar waar ik wel de keuze in heb is of ik dit allemaal met mij mee blijf dragen. Het oplossen voor het einde van de dag kan ik het niet, loslaten wel.
Om in de rechterbaan te rijden kan ik twee dingen doen, misschien drie. De eerste is vroeger weggaan. De tweede is later willen aankomen. Misschien is de laatste optie, die niet echt als een optie voelt, wel de beste, namelijk de tijd niet te serieus nemen. Ik zeg vaak, het is wat het is. Maar om het echte te laten zijn wat het is, is nog best een uitdaging. Het is nog best lastig om echt vrij te leven.