Over takken en zo

Even weg van het goede spoor, beland aan de kant
Door het mulle zand ploeterend, duwend op de pedalen
Is het contact verloren met de groep
De benen malen, hartslag in het rood
Stoempend tegen de stevige zuidwestenwind
Langzaam het gat weer proberen te dichten

De wielen stuiteren in onregelmatige regelmaat omhoog
De banden verliezen contact met de ondergrond
Rijdend over onverharde paden bedekt met een tapijt van takken
Die door de storm van hun vertrouwde plek zijn gerukt
Nu gekraakt onder het gewicht van wat renners
Op dikke banden gevuld met maar een paar bar

De grootste obstakels ontwijkend, zoekend naar het juiste spoor
Klauteren ze verderop over een omgewaaide boom
Die door het continu gebeuk van de wind is gekraakt
Zijn armen niet meer glorieus verheven naar de hemel
Nu futloos en gebroken liggend op een grote hoop
Is de aansluiting weer gevonden

Stevig doorrijdend zoekend naar een plek in de groep
Vliegen de takken langs de benen en tegen het frame
Gelanceerd onder de druk van de renner op zijn trouwe ros
De derailleurs hebben het zwaar te voortduren
Toch houden ze de ketting op spanning en in het juiste verzet
Genietend van het afzien gaan we voort

Springend over plassen of met het achterwiel er vol doorheen
Spat het water net als de energie van ons af
Het avontuur wordt alleen geschreven door te gaan
Voluit, alles te geven, ondersteboven, achterstevoren
Aan het einde uitgepierd, de tank helemaal leeg
Is de zin alweer daar voor de volgende keer