Onbevangen dalen
Afgelopen nacht was ik nog aan het dalen in de bergen. In de droom werd de weg telkens smaller en de afgrond telkens dieper. Ik voelde me niet zeker en mede door dehoogtevrees had ik mijn fiets niet meer onder controle. Gelukkig was het maar een droom en ging het vorig weekend heel anders. Dalen in de bergen is iets magisch. De ideale lijn vinden, hangen in de bochten en de wind langs mij heen voelen suizen. De bochten die ik op de heen weg aftelde, had ik graag op de terugweg verdubbeld gezien.
Dalen zit voor een groot gedeelte tussen de oren. Het had blijkbaar meer impact op mij als ik mij opdat moment besefte. Op 25mm bandjes ben ik meer kwetsbaar als ik mij soms besef. Ik daal met meer voorzichtigheid en bouw meer zekerheid in als vroeger. Toch ben ik gelukkig de onbevangenheid nog niet kwijt. Vrijheid heeft een bepaalde mate van onbevangenheid nodig.
Als ik dit spiegel op het leven merk ik dat ik met de jaren meer zekerheid inbouw en dat vrijheid telkens meer in rust is komen te zitten. Toch kriebelt de onbevangenheid soms een weg naar boven. Zoekend naar vrijheid, zoekend naar nieuwe wegen, zoekend naar de ideale lijn in het leven. Maar net als met fietsen gaat er vaak een behoorlijk klim aan vooraf. Een klim waar het geven is en ik me soms afvraag waarom ik dit eigenlijk leuk vind.
Om onbevangen te kunnen dalen moet ik eerst ook de klim overwinnen. Een deel zit in het niet onderschatten van de bergen en het niet overschatten van mijzelf, het mentale gedeelte. Een ander gedeelte zit in het fysieke, in het goed nemen van rust, het tijdig nemen van voeding en natuurlijk het goed verzorgen van het materiaal. En dan, dan is het gewoon doorbijten, de benen in beweging laten houden en afzien. Dat laatste is iets wat de waarde van de afdaling vermenigvuldigd met de grootste factor.
Net als met het klimmen is het in het gewone leven doorbijten en gaat het lang niet altijd vanzelf. Waar het op de fiets een strijd met mijzelf is, is het in het leven niets anders. Toch is er door de jaren heen meer rust gekomen met de wetenschap dat na een pittige periode er ook weer periodes van onbevangenheid en vrijheid komen. Het maakt het afzien niet gemakkelijker maar wel waardevoller.