Ondergrond

Van de week had ik weer het voorrecht om op de Veluwe te zijn. Ondanks de regen, die in grote aantallen druppels uit de lucht kwam vallen, heb ik nog een paar mooi graveltochten gefietst en trails gelopen. De regen had veel effect op de ondergrond, vooral op de fiets merkte ik in het bos dat het minder makkelijk vooruit ging. De rood gele bladeren als tapijt op een sompige ondergrond werkte niet optimaal. Ik ging eigenlijk weg met een iets te hoge bandendruk dus toen ik na een paar kilometer wat lucht uit de banden heb laten lopen, ging het al weer een stuk comfortabeler.

Vandaag kwam het woord ondergrond in een andere context terug. Het verhaal was over een zaaier, die over verschillende type ondergrond zijn zaad uitstrooide. Van het zaad viel een gedeelte op de weg, waar de vogels het opaten. Een gedeelte viel op rotsachtig grond, waardoor het meteen opschoot en uitdroogde in de zon omdat het geen wortels had. Weer ander zaad viel tussen de distels, waardoor het stikte. Maar er viel ook zaad in goede grond, waardoor ze op schoten goed wortelde en vrucht droegen (verhaal te lezen in de bijbel, Marcus 4:1-9).

Ik kom zo op bovenstaand verhaal terug. Ik wil eerst even terug naar eerder op de ochtend. Tijdens mijn standaard vroege zondagochtendloop had ik het samen met mijn maatje ook over het wortelen. Op dit moment merk ik dat er veel gezaaid wordt in mijn leven waaronder twijfel. Twijfel op verschillende gebieden. Wie ben ik? Waar sta ik voor? Wie wil ik zijn? Allemaal essentiële vragen op allerlei vraagstukken waar ik minimaal over na heb moeten gedacht en het liefst een mening over vorm die niet teveel afwijkend is van de zogenoemde norm. Wat ik merk is dat dit een effect heeft op hoe ik mijzelf wortel. Neem ik het allemaal gemakkelijk aan of verdiep ik me en zoek ik goede grond om mij in te wortelen.

Als ik zo aan het gravellen ben over de Veluwe, kom ik veel wortels tegen. Het is duidelijk zichtbaar dat de bomen ook hun wortels niet alleen de diepte in schieten, maar soms zelf boven de aarde laten uitsteken om in tijden van droogte als het regent, meteen de kostbare vocht tot zicht te kunnen nemen. Voor mij als fietser zijn het gevaarlijke obstakels. Niet alleen omdat ze in nattigheid glad kunnen zijn en daardoor de basis kunnen zijn van een onfortuinlijke val, maar ook dat het kan resulteren in een stootlek of een slag in de wiel. Toch heeft het ook zijn charme om helemaal door elkaar gerammeld een afdaling vol boomwortels te hebben. Ik vraag me soms ook af wat de wortels van mij als fietser vinden 😂

Het verhaal vanochtend zette mij aan het denken. Er zijn zoveel verschillende invalshoeken om naar dit verhaal te kijken. Ik kan mij focussen op de ondergrond  (wat meestal het meest beklijft) en dan kijken op wat voor soort ondergrond ik mij begeef of ben. Ik kan kijken naar de externe factoren die ervoor zorgen dat het zaad geen kans krijgt, de vogels, de rotsen, de warme zon, de distels. Of de focus leggen op het zaad en de omstandigheden die belangrijk zijn om vrucht te dragen, goede ondergrond en goed wortel te schieten. Vanochtend kwam er een mooi nieuw perspectief bij en dat was die van de zaaier, die ongeacht de ondergrond (zonder oordeel) zijn waardevolle zaad eraan toevertrouwd, wat representatief staat voor onvoorwaardelijk Zijn liefde te geven.

Om op plekken te komen waar ik anders niet kom moet ik verschillende ondergronden overwinnen. In een rit had ik een nieuw stuk opgenomen. Het was een vrij lang stuk en het liep vrij recht toe recht aan op de plattegrond op strava. In het echt kwam ik erachter waarom. Het was een stuk waar ook paard met wagen overheen kon gaan, waardoor het een heel lang zandstuk werd. Voorheen zou al vanaf het begin de moed in mijn schoenen zijn gezakt, of diep daaronder en zou ik zijn gaan lopen. Nu, na wat meer zelfvertrouwen te hebben opgebouwd, ging ik er gewoon voor. Ik was blij dat ik de druk in de banden al had verlaagd en nu had de regen een voordeel. Het zand was daardoor wat zwaarder, waardoor ik met wat meer kracht er relatief makkelijker mijn weg door wist te vinden.

Waar focus ik mij op? Blijf ik kijken naar de oppervlakte en focus ik mij op het type ondergrond (zware zandstroken)? Blijf ik hangen bij de externe factoren en omstandigheden (het weer, verkeerde bandendruk)? Vind ik dat ik eerst diep geworteld moet zijn en leg ik alle energie in het wortelen (ervaring en vetrouwen)? Of leg ik de focus naar iets groters dan mijzelf en durf ik het in een heel ander perspectief te zien.

Ze zeggen wel eens dat: “zo breed als de takken zijn van een boom, zo breed zijn de wortels ook”.