Witte sneeuw zien

Zaterdag was het met gravellen letterlijk witte sneeuw zien. Toen we vanaf de parkeerplaats vertrokken en de eerste bosweg in fietsten, werden we overvallen door een wonderlijke wit sprookjesbos. Het was zo mooi dat we letterlijk even stil stonden om er van te genieten. Ik weet wat het betekend om zwarte sneeuw te zien. Maar het was nu witte sneeuw zien, zoals alleen witte sneeuw gezien kan worden. Met een heldere warme zon die het verlichte en een hemelse blauwe achtergrond erachter. Dan daalt het besef dat witte sneeuw staat voor reinheid, zuiverheid en schoonheid.

Door de omstandigheden was het gravellen zoals gravellen volgens sommige eigenlijk hoort. In een rustig tempo, genietend van de schoonheid van de omgeving. Ik weet dat ook als ik meer tempo fiets, ik volop aan het genieten ben. Toch was het even goed om te temporiseren. Niet om na te denken, maar juist om even uit de wereld in mijn hoofd te stappen en gewoon om me heen te kijken. Alles in me op te nemen en te genieten van dat wat gewoon goed is, omdat het er is zoals het is. Meer dan goed zelfs, wonderbaarlijk zuiver en schoon.

Door de dooi, werden de paden nat. Er ontstonden flinke plassen ijskoud smeltwater en de bovenlaag van de grindpaden veranderde in een zachte laag, zoals het zand op het strand waar de zee zich het keren ven de tij net heeft teruggetrokken. Bij iedere wielomwenteling werd een nieuwe laag water en zand over de benen en het materiaal heen gekieperd. Met knarsende, krakende en piepende kettingen en schijfremmen tot gevolg. Het deed niet alleen pijn aan de oren, maar ook aan de fiets. Het voelde een beetje alsof we onze fietsen aan het mishandelen waren. Om die mooie zuivere schoonheid van dichtbij te zien, had wel een flinke slijtageslag tot gevolg. Toen ik thuis kwam kon ik mijn ketting letterlijk in de prullenbak gooien, de spanning was eraf, het had zijn dienst gedaan en was aan vervanging toe.

Ik denk dat dit een metafoor voor het leven kan zijn. Om rein, zuiver en schoon te leven heeft regelmatig een slijtage slag als gevolg. Het vraagt om tegen de stroom in te zwemen, om van de hoofdwegen af te slaan en de moeilijker begaanbare paden op te zoeken. Om witte sneeuw te zien moet het zwarte sneeuw bedekt worden. Om blijvend witte sneeuw te zien is moeilijk, de seizoenen in het leven volgen elkaar op en zorgen voor veranderende omstandigheden. Er zullen periodes van dooi komen en dan zal het een slijtage slag worden. Dan is het goed dat ik de dingen afleg die mij afremmen om weer zuiver en rein te leven. Dat ik ze vervang voor schoonheid, voor nieuwe witte sneeuw.

Wat me nog het meest bij gebleven is van gisteren, dat ik me ondanks de kou van de sneeuw en het ijswater wat tegen mij aan spetterde, ik me van binnen warm en geborgen voelde. Alsof er over de witte wonderwereld een warme deken van geborgenheid lag. Deze witte sneeuw wil ik wel vaker zien.