Anders

Een woord wat vaker een negatieve associatie oproept dan een positieve. Of het maakt iets definitief, het is niet anders, het is nu eenmaal zo. Ook zelf heb ik mij vaak anders gevoeld of voel ik met nog steeds anders. Dit anders heeft veelal ook een negatieve bijsmaak gehad. Een soort verklaring, zonder een echte verklaring. Dat ik anders ben mede doordat ik anders naar dingen kijk en me soms ook anders gedraag. Het leek ook wel een verklaring voor de omgeving, om zich niet verder in me te hoeven te verdiepen, om niet verder te hoeven zoeken naar aansluiting, het is nou eenmaal zo. Het is misschien ook wel hoe ik ook wel eens naar iemand anders kijk.

Het woord anders viel vandaag een soort op mijn pad. Ik was met mijn ouders aan het praten over vroeger. Toen we op mijn zesde terug waren gekomen uit Zwitserland, waar ik met zwemles de borstcrawl had geleerd en al in het diepe kon zwemen, moest ik in Nederland met schoolzwemles weer beginnen met bandjes in het ondiepe. De reden? Omdat we het hier in Nederland anders leerde. Dus ik werd behandeld als een kind met watervrees omdat ik niet de schoolslag kende. Een paar maanden later mochten we een keer in het diepe springen, ik bleef allemaal rondjes in het midden zwemmen en dreef de badmeester tot waanzin. De rest van het jaar mocht ik terug naar het ondiepe, dat was wel even wat anders uitgepakt dan ik had verwacht.

Ik merk het ook in mijn sporten, dat ik het graag anders doe, gewoon op mijn eigen manier. Ook het sporten zelf doe ik graag anders, tegenwoordig hebben ze daar een mooie naam voor, antifragiel. Wisselend, op een andere manier, op andere tijden, in andere omstandigheden, op andere plekken waar ik nooit eerder ben geweest. Het gravellen en trailrunnen zijn voor mij de ultieme sporten hiervoor. Zelfs als je hetzelfde parcours een week later rijd of loopt kan het toch weer heel anders zijn.

Als samenleving verrijken andere mensen ons. Ander gedrag zorgt voor nieuwe inzichten. Het zorgt ervoor dat dingen op een andere manier worden aangepakt of bekeken. Alleen merk ik dat er ook weinig ruimte is voor anders zijn. Het vraagt niet alleen een vorm van ruimdenkendheid van de ander, want dit gaat vaak tot we iets kunnen begrijpen en in een bepaalde mate kunnen accepteren en zolang het geen impact heeft op onszelf is dat over het algemeen redelijk eenvoudig. Nee, dit gaat de eenvoud voorbij en toch is de oplossing weer zo eenvoudig. Het gaat niet om de ander te begrijpen in hoe die komt waar die komt of is zoals die is. Het gaat om acceptatie en verbinding.

Anders is ook een Scandinavische jongensnaam, het betekent `dapper, heldhaftig Man. Om anders te zijn is niet altijd even makkelijk. Want Anders heeft ook niet zelf zijn naam gekozen. Toch merk ik dat de dapperheid die ik als kind had er al vrij snel vanaf zijn geslepen door de erosie van het mijzelf overeind houden in het leven. Waar ik als kind dingen zo zeker wist, is dat er figuurlijk en soms letterlijk uit geslagen. Daar bleef ik dan anders, zonder daar een echte invulling aan te kunnen geven. In de afgelopen jaren is langzaam anders geworden. De dapperheid heeft langzaam haar weg teruggevonden, de heldhaftigheid om te staan voor wat ik denk en wat ik ben heeft langzaam zijn plek weer ingenomen in mijn leven.

Het mooiste van alles is, hoe meer ik het anders in mijzelf kon accepteren en de ruimte heb gegeven, hoe meer ik ook het anders van de anderen heb kunnen omarmen. Want uiteindelijk is iedereen anders, iedereen is uniek, iedereen is geliefd kind van de Hemelse vader.

“I’m not what I do. I’m not what I have. I’m not what people say about me. I am the beloved of God. It’s who I am. No one can take it from me. I don’t have to worry. I don’t have to hurry. I can trust my friend Jesus and share his love with the world.”