Nooit meer verdwaald en wind tegen

Vandaag was ik een rondje aan het fietsen met een goede oude vriend. Oud met respect, want hij is ongeveer 30 jaar ouder dan ik maar fiets de kilometers nog makkelijk weg en oud omdat elkaar al bijna 20 jaar kennen (wat meer als de helft van mijn leven is :). Het gave is als we samen fietsen er van alles de revue passeert en we volop in gesprekken verdiept zijn, het andere moment zitten we zwijgzaam in gedachten verzonken te genieten van de omgeving waar we ons doorheen bewegen. Op een gegeven moment kwam er een zin voorbij, die verder ging dan het onderwerp en dat was: “tegenwoordig hebben we nooit meer wind tegen en raken we niet meer verdwaald”.

De zin ging over elektrische fietsen die de wind als tegenstander uitschakelt en de mobiele telefoon die ons overal de weg wijst. Toch denk ik dat de zin verder gaat dan dat. Het doorzetten als ik wind tegen heb is van belang om te komen waar ik wil komen. Het vormt mijn innerlijk wil en uithoudingsvermogen om door te gaan als het niet vanzelf gaat. Verdwalen is zeker niet fijn, maar gewoon heerlijk dwalen en niet altijd de meest snelle en optimale weg nemen is goed. Het brengt me op plekken waar ik nog niet eerder geweest ben, geeft me de ruimte en inzichten voor nieuwe routes.

Nooit meer verdwaald en wind tegen klinkt als iets moois maar is denk ik een utopie. Toch lijkt het wel of we op veel gebieden deze utopie toch een werkelijkheid willen maken. De samenleving is er telkens meer op ingericht om alles zo efficiënt en moeiteloos te laten verlopen. Van de week werd ik op de fiets zelf door een elektrische skateboard ingehaald. De vraag die bij mijzelf alleen te binnenschiet is wat als de batterij op is en er dan wel een keer wind tegen is? Wat als ik dan wel een keer verdwaald raak? Waar van ik dan op terug? Heb ik dan nog de capaciteiten en het vermogen om te dealen met de situatie?

Ik moest denken aan een eerder geschreven blog, geworteld. In een nutshell komt het erop neer dat de heide door de stikstof te makkelijk aan haar voeding komt en daardoor minder goed geworteld is en dus tijden van droogte niet meer kan overleven. Gemak kan mij, jou, ons ver brengen en natuurlijk is het op zijn tijd niet verkeerd. Maar wat is er nou lekkerder dan na een tijd tegen de wind in te hebben gefietst de wind lekker mee te hebben? Wat is er nou heerlijk om de tijd te nemen om te dwalen en op gevoel weer bij je bestemming uit te komen?

Het leven, in ieder geval in die van mij, heeft periodes gekend en kent periodes van wind tegen en soms van zoeken waar ik ben en wil zijn. Ik verwacht ook niet dat dit in de toekomst niet anders zal zijn. Wat ik wel weet is dat het me, ook is het met een omweg en inefficiënt, iedere keer dichter bij mijn eindbestemming brengt.